Park pałacowy położony jest nad jeziorem Wolsztyńskim. Założony został na przełomie XVII/XVIII wieku. Obecnie park ma charakter krajobrazowy. W parku znajduje się pałac.

Sam park położony jest nad Jeziorem Wolsztyńskim. Jezioro jest jednym z jezior tzw. rynny wolsztyńskiej połączonych rzeką Dojcą. Powierzchnia wynosi 124,4 ha. Jest bardzo płytkie, a dno mało urozmaicone. Ma wydłużony kształt oraz linię brzegową. 

Park w Gołuchowie to największy spośród parków otaczających zamki i pałace w Wielkopolsce i jedno z najcenniejszych założeń krajobrazowych w Polsce. Całe założenie liczy blisko 160 hektarów powierzchni. Dziś rośnie w nim około 600 gatunków drzew i krzewów, w tym wiele egzotycznych. Niezwykle piękne są aleja lipowa i lipowo-grabowa założone przez Jana Działyńskiego w połowie XIX wieku. Spotkać tu można 262 drzewa o wymiarach pomnikowych oraz 50 drzew okazowych, w tym dęby o obwodach dochodzących do 500 cm.

Lednicki Park Krajobrazowy powstał w 1988 r., a jego powierzchnia wynosi obecnie 76,5 km2. Park leży na pograniczu powiatów poznańskiego i gnieźnieńskiego, w odległości ok. 35 km na północny wschód od Poznania, po północnej stronie linii kolejowej Poznań-Gniezno.

Jest to Park o charakterze przyrodniczo-historycznym, którego celem jest ochrona krajobrazu okolic jez. Lednica, będących kolebką polskiej państwowości. Znajdują się tu liczne ślady osadnictwa począwszy od czasów neolitu, a na wyspie Ostrów Lednicki zachowały się ruiny siedziby księcia Mieszka I. Unikatowym znaleziskiem są spoczywające na dnie jeziora szczątki dwóch drewnianych mostów. Mosty te, zachodni o długości 440 m i wschodni o długości 170 m, łączyły w średniowieczu wyspę ze stałym lądem.

Park Krajobrazowy Promno, położony ok. 20 km na północny wschód od Poznania, utworzono w 1993 r. na powierzchni 20,8 km2. Otoczony jest otuliną o powierzchni 37,6 km2, w której zwraca uwagę krajobraz doliny Cybiny. Jest to najmniejszy park krajobrazowy województwa wielkopolskiego. Z uwagi na bliskość Poznania odgrywa on dużą rolę naukowo-dydaktyczną, a także rekreacyjną.

Powidzki Park Krajobrazowy powstał w 1998 r. i objął obszar o powierzchni 246,0 km2 w powiatach słupeckim, gnieźnieńskim i konińskim. Istniejąca sieć dróg czyni go łatwo dostępnym dla penetracji turystycznej. Liczne jeziora sprzyjają rozwojowi turystyki pobytowej.

Nadwarciański Park Krajobrazowy został utworzony w 1995 r. na powierzchni 134,3 km2. Leży w dolinie Warty między autostradą A2 a ujściem Prosny do Warty poniżej Pyzdr (powiaty słupecki i wrzesiński).
Park chroni krajobraz szerokiego dna Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej, w której przeważają łąki i pastwiska, zajmujące ponad połowę powierzchni Parku. Warta, zmieniając często swój bieg, pozostawiła w dnie pradoliny liczne starorzecza, okresowo podczas wezbrań napełniane wodą.

Miejscowość Kórnik położona ok. 20 km na południowy - wschód od Poznania. Arboretum Kórnickie jest najstarszym ogrodem dendrologicznym w Polsce

Pierwszy ogród, o którym zachowały się przekazy, założyła w XVIII wieku słynna kórnicka Biała Dama czyli Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka. Był to ogród w stylu francuskim, pełen romantycznych alejek, mostków, małej  architektury.  Były tu też ptaszarnie,  wodotryski, cieplarnie, a nawet hodowano jedwabniki. Ale do dziś, z tamtego założenia - poza starym stawem – nic nie zostało.

„Diabli Skok”, rezerwat leśny, powstał w 1961 r. Leży na terenie gminy Jastrowie, w niewielkiej odległości od szosy Szwecja-Sypniewo. Po powiększeniu obejmuje obecnie obszar 20,98 ha i otoczony jest otuliną o powierzchni 37,28 ha. Wcześniej, bo już od 1935 r., istniał w tym miejscu rezerwat o nazwie „Teufelsspring”.

Rezerwat zajmuje głęboki jar pochodzenia erozyjnego o bardzo stromych zboczach, położony przy północno-zachodnim brzegu jez. Krępsko Małe. Stwierdzono występowanie tu 285 gatunków roślin, w tym aż 64 gatunków mszaków i 11 gatunków paprotników. Na szczególną uwagę zasługują rzadkie w tej części kraju rośliny: przetacznik górski, niezapominajka leśna, bniec czerwony. Rezerwat chroni również występujące na tym terenie ekosystemy źródliskowe, szuwarowe i leśne. Zidentyfikowano tu 13 zbiorowisk roślinnych. Najbardziej charakterystyczne dla siedlisk tego rezerwatu są: zbiorowisko źródliskowe ze śledziennicą skrętolistną i rzeżuchą gorzką, ols porzeczkowy z dominacją olszy czarnych oraz łęg jesionowo-olszowy. Na uwagę zasługuje również bardzo rzadkie zbiorowisko z czermienią błotną.